Raciąż należy do jednych z najstarszych osad na terenie północnego Mazowsza. Pierwsza wzmianka o Raciążu w pochodzi z roku 1065 r. z tzw. falsyfikatu mogileńskiego. Data powstania dokumentu budzi jednak spory^. W okresie wczesnego średniowiecza istniał na terenach dzisiejszego Raciąża gród będący siedzibą kasztelani (od XIII w.). Od XV w. był stolicą powiatu i siedzibą sądu ziemskiego. Osada targowa, istniejąca na podgrodziu, otrzymała od księcia Ziemowita IV w dn. 15.12.1425 r. prawo miejskie chełmińskie. Raciąż początkowo pozostawał własnością książąt mazowieckich. Po przyłączeniu Księstwa Płockiego do Korony, w 1495 r., stał się miastem królewskim. W 1512 r., w drodze wymiany za Kock, zostało stolicą klucza dóbr biskupów płockich. Od XVI w. w mieście obradowały sejmiki wojewódzkie. Szlachta mazowiecka zbierała się zazwyczaj w kościele św. Wojciecha. Od końca XVI w. miasto zaczęło jednak tracić na znaczeniu. Wojny XVII w. pogłębiły regres i miały znaczący wpływ na zmniejszenie się liczby ludności miasta. W 1725 r. spłonął kościół św. Wojciecha. W okresie zaborów Raciąż przestał być siedzibą powiatu.

W 1869 r. miasto straciło prawa miejskie. Odzyskało je dopiero w 1922 roku. Uruchomienie w 1924 r. linii kolejowej, która połączyła Raciąż z Płońskiem i Sierpcem, ożywiło miejscową gospodarkę.

Warto zobaczyć będąc w Raciążu:

• neogotycki kościół św. Wojciecha i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny  z 1886 roku,
• murowana plebania z lat dwudziestych XX w.
• synagoga przy ulicy Kilińskiego,
• domy przy ulicach Kilińskiego i Warszawskiej,
• park miejski przy ul. Mławskiej – 1 ćw. XX w.,
• cmentarz parafialny rzymskokatolicki – XIX w.,
• cmentarz żydowski  – XIX w.,
• grodzisko wczesnośredniowieczne – XII w.

O atrakcje kulturalne i sportowe dba Miejskie Centrum Kultury, Sportu i Rekreacji