Ślady pierwszego osadnictwa w rejonie dzisiejszego cmentarza i jeziora Tomczyn datowane są na 1400–1200 p.n.e.
Pierwsza wzmianka o Lesznie pochodzi z 1423 roku. W 1579 r. Leszno posiada aż 5 właścicieli (m.in. Plichtów, Łuszczewskich, Szymanowskich, Piotrowskich), we wniosku parafii Leszno podano liczbę miejscowych wiosek.
W 1603 parafia leszneńska wizytowana jest przez biskupa Wawrzyńca Goślickiego. W Lesznie istnieje nowy kościół pw. św. Jana Chrzciciela, funkcjonuje także szkoła parafialna. W 1725 r. z fundacji Waleriana Łuszczewskiego powstaje kolejny nowy, drewniany kościół. W 1737 r. parafia otrzymuje od wdowy po Walerianie Łuszczewskim obraz Matki Bożej Łaskawej nieznanego malarza; obraz ten zachował się do dziś w dobrym stanie. W 1783 r. nastąpił gruntowny remont kościoła z funduszów kolatorki kościoła Anny Szymanowskiej.
Leszno ma charakter małego miasteczka, choć nie posiada praw miejskich. Zabytki i atrakcje turystyczne to:
- Barokowy pałac Łuszczewskich z I połowy XVIII w., później rozbudowany, obecnie odnowiony ośrodek szkoleniowo-konferencyjny banku BGŻ BNP Paribas.
- Park krajobrazowy z przełomu XVIII I XIX w. wokół pałacu, a w nim dwa pomnikowe drzewa: dąb szypułkowy i jesion wyniosły.
- Neogotycki kościół parafialny pw. Narodzenia św. Jana Chrzciciela z lat 1894 – 1898 wg projektu Władysława Hirszela. Wewnątrz w prezbiterium polichromia o charakterze secesyjnym z początku XX w. autorstwa Feliksa Koneckiego. Neogotycki drewniany ołtarz główny powstał według projektu Hugona Kudery w Warszawie, konsekrowany w 1912 roku. W 1921 roku uzupełniono polichromię ozdabiając nią cały kościół.
- Starokatolicki kościół mariawitów pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela (parafialny).
- Niedziałająca już Cukrownia Michałów i Oddział Instytutu Przemysłu Cukrowniczego.
- Na cmentarzu parafialnym kwatera żołnierzy poległych w II wojnie światowej i ofiar terroru hitlerowskiego
- Park Karpinek, w którym istniał dworek należący początkowo do rodziny Karpińskich, później Zalewskich. Po wojnie mieściła się w nim szkoła średnia, następnie przeznaczony na cele mieszkaniowe. Został rozebrany na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX w.